عزاء واجب - على مصطفى الديب

وكالعاده
بصب الحزن بزياده فى كام فنجان
وبشربهم على مهلى
واروح اجرى عشان الحق انام مخدوع
يعدى الليل
واقول بكره اكيد هانسى
يطول الليل ولا انسى
مابين الحزن والضحكه
بنتمرجح فى كام ذكرى
واهى القصه يادوب ماشيه بتتطوح بدون عنوان
حيطان بيتنا بتستعبط
و مش فاهمه ان انا مكسور
عمود النور مازال خايف من الضلمه
مازال وحده بيستنى خيال اتنين
مابين رعشه من ايدين بارده ومشتاقه لقا وحنين
وبين ضحكه بتتغصب وتملى العين
ياصاحبى انا مش حزين ابدا
ولا نازله من عيونى دموع
انا يمكن مريض غربه
مريض صحبه مابتدومشى
ومن ظلم الفراق موجوع
ولا قاصد احس بضعفي قدامك
واكون سىء سريع الظن
غير بس الحنين واعر وبيكسر فى خلايا الدم
كرات حمرا بتتدارى خجل وخضوع
كرات بيضا بتنهش كل احلامى وبتكتم على الموضوع
بلازما ماعادلهاش لازمه
انا فى الأصل مش مهتم
انا ميت من الحسرة
ومن فكرة مافيش بكره
وان العمر من غيرها كيف هايمر
بلاش اضحك على روحى واقول انى ماحبتهاش
وان الشعر من غيرها ماراحشى بلاش
واقول بكرا الجراح هاتلم
انا ممتن لصوت المطره فوق راسى
وصوت الدمع فى ضلوعى
انا للشمس بتاسف
عشان بحلم اشوف نورها
بحور الشعر كرهانى
وانا بخرج عن المألوف
حروف المد رافضانى
وانا بحضن خيالى بخوف
خريف العمر بيعدى وانا بحلم بظرف مكان
واشوف طيفها بيحضنى ومش مكسوف
ياصاحبى
هى بس ... ظرووف
يجوز اقابلها من تانى
على الجانب الآخر من الاحزان
وهى فى نشوة الفرحه بتتصالح مع روحها
بتحكى القصه لجروحها
وانا واقف وبتامل اخر سطر فى الصفحه
عزاء واجب
الى قلبى
رفيق الدرب والمحنه
قتيل الحلم والذكرى
شهيد الصدمه والازمات
وفاة اخر ملوك الحرب
وربك غافر الذلات
ربك غافر الذلات
 
على مصطفى الديب
شاعر عامية من صعيد مصر
© 2024 - موقع الشعر